Mijn eerste nieuwsbrief. M'n zomervakantie zit erop en ik ga weer aan de slag als verslaggever. De afgelopen 1,5 jaar was ik coördinator van de Financiële Telegraaf (DFT). Ik schreef in die tijd nog wel mijn wekelijkse column en maakte video's, maar dagelijks schrijven zat er niet meer in. Nu keer ik terug als verslaggever - en als duider en huiseconoom van DFT. Deze nieuwsbrief luidt die hernieuwde stap in.

Daar gaat ie dan:

De medisch-ethische kwesties liggen zeer gevoelig bij de formerende partijen. De economische context is alvast een stuk gunstiger. Alle seinen staan economisch op groen, zo bevestigde het Centraal Planbureau deze week nog maar eens een keer. Maar maakt dat regeren echt gemakkelijker?

Zware taak

Het Haagse cliché luidt: je moet het dak repareren als de zon schijnt. Maar waarom doen politici dat dan nooit? Zal een komende coalitie die decennialang gemaakte fout eens rechtzetten?

In mijn wekelijkse videocolumn pleit ik voor een reeks economische hervormingen die je beter nu kunt doen dan midden in een crisis. Rutte-3 moet geen oogstkabinet worden maar een zaaikabinet. Komende week werk ik de thema's in nieuwe video's uit. Te vinden op dft.nl.

Wachten op de polder

Werkgeversvoorman Hans de Boer, vakbondsvoorzitter Han Busker en SER-voorzitter Mariëtte Hamer mochten op audiëntie bij de formatie. Hun boodschap: we onderhandelen al een eeuwigheid over de noodzakelijke verbeteringen op de arbeidsmarkt en van de pensioen, maar we komen er maar niet uit. Antwoord van de formatietafel: doe er nóg maar wat langer over.Hoe lang blijft Den Haag wachten op de bakkeleiende polder? Ik moest terugdenken aan mijn eigen column van voor de zomervakantie. In die column hebben we de polderpartijen misschien iets té lang laten onderhandelen.Lees de column hier (DFT) of hier (Blendle).

Hoe houdbaar?

Hoe mooi de economische cijfers van het CPB ook zien en hoe rooskleurig de overheidsfinanciën er ook uitzien, er is een grote maar. Het CPB liet ook zien dat het houdbaarheidssaldo weer verslechtert.

Met dat houdbaarheidssaldo berekent het CPB of de overheidshuishouding vergrijzingsbestendig is. Als de komende jaren het aantal ouderen blijft groeien en dus de uitgaven aan AOW, pensioenen en zorg toenemen, kunnen we de huidige verzorgingsstaat dan blijven betalen?

Is het houdbaarheidssaldo positief, dan kan dat. Is het negatief dan zal er in de toekomst moeten worden bezuinigd of belastingen worden verhoogd. Het huidige kabinet liet het houdbaarheidstekort omslaan in een -overschot. Vooral de verhoging van de AOW-leeftijd had een groot positief effect.

In de verkiezingsprogramma's was al te zien dat nagenoeg alle partijen de houdbaarheid van de overheidsfinanciën op langere termijn deed verslechteren. Nu berekent het CPB dat bij het huidige beleid dat houdbaarheidsoverschot al kleiner wordt:

Tja, we willen graag fatsoenlijke zorg. Dat lijkt me niet meer dan terecht. Maar dat kost wel geld, niet alleen nu maar vooral ook op de langere termijn. Dat roept dan de vraag op of de stijging van de zorgkosten in de tang te houden is. Ik ben benieuwd waar een komend kabinet mee komt om te voorkomen dat de zorg een steeds groter deel van de begroting 'opeet'.

Lees de analyse van het CPB over het houdbaarheidssaldo hier, paragraaf 1.2.5.

Zwakke banken

De Europese Centrale Bank kwam deze week met cijfers over de Europese bankensector. ING-econoom Teunis Brosens ging met die cijfers aan de slag en sloeg aan het rekenen. Hij maakte een 'mooi' overzicht van de zwakte van Europese banken.

Per land zette hij op een rij hoe de verhouding is tussen de 'non-performing loans', de probleemleningen, van banken en de vermogenspositie van die banken. Dat leverde dit schokkende plaatje op: